مقایسه سلامت دندانی در بیماران دیالیزی کلیوی با افراد سالم

مقدمه: بیماران مبتلا به مرحله پایانی نارسایی کلیه با تغییرات دهانی متعددی نظیر بوی بد دهان، هیپوپلازی مینا، افزایش جرم و بیماری های پریودنتال مواجه هستند که می تواند سلامت آنها را به مخاطره بیندازد و دیالیز منجر به تغییر در برخی از این عوارض می گردد. این مطالعه با هدف مقایسه شاخص سلامت دندانی در بیماران تحت درمان دیالیز کلیه با افراد سالم انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه مورد- شاهدی، 134 بیمار همودیالیزی و سالم بررسی شدند. نمونه های دو گروه از نظر سن، جنسیت و تحصیلات همسان بودند. داده های مورد نیاز با استفاده از فرم اطلاعات دموگرافیگ و شاخص سلامت دندانی(dmfs که مجموع سطوح پوسیده، پر شده و از دست رفته است) جمع آوری شد. تحلیل آماری با از آزمون های من ویتنی، کروسکاوالیس و ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شد. نتایج: میانگین dmfs در بیماران دیالیزی 95/42±28/90 و در گروه کنترل 35/42±12/96 بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. افراد دارای تحصیلات بیشتر، dmfs پایین تری داشتند. در بیماران دیالیزی، با افزایش سن، dmfs افزایش پیدا کرد. مدت زمان دیالیز و تعداد دفعات دیالیز در ماه با هیچکدام از شاخص های سلامت دندانی ارتباطی نداشت. نتیجه گیری: بر اساس مطالعه ما، سلامت دندانی بیماران دارای نارسایی انتهایی کلیه تحت درمان با همودیالیز در مقایسه با افراد سالم تفاوتی نداشت، گر چه سلامت دندانی ضعیف با افزایش سن و تحصیلات پایین بیماران دیالیزی مرتبط بود.